Choroby autoimmunologiczne tarczycy, a infekcje

HASHIMOTO, GRAVES?

Zakładając, że chorujesz na choroby autoimmunologiczne tarczycy, z pewnością Twój lekarz zlecił Tobie analizę przeciwciał w kierunku specyficznych bakterii i wirusów, które potencjalnie powodują tę chorobę, prawda? ... Żartowałem. Wiem - to nie było śmieszne. Przerażające jest to, że lekarze nie mają pojęcia o przyczynach chorób autoimmunologicznych, od zaburzonego cyklu okołodobowego, po stan jelit, do przemiany materii i gospodarki hormonalnej, aż po potencjalne infekcje. W skutek braku świadomości związku przyczynowo-skutkowego pomoc medyczna nie jest w stanie zaproponować jakiegolowiek rozwiązania prócz podawania syntetycznych hormonów z zewnątrz, które to maskując objawy, pozwalają jednocześnie efektywnie rozwijać się patologiom odpowiedzialnym za taki stan rzeczy. Nie ma to nic wspólnego z leczeniem, za to mnóstwo ze sprzedażą leków.

cyt. "Autoimmunologiczne choroby tarczycy (AITD), obejmujące głównie zapalenie tarczycy Hashimoto (HT) i chorobę Gravesa-Basedowa (GD), są najczęstszymi autoimmunologicznymi chorobami endokrynologicznymi i dotykają 2-6% populacji (1). Do czynników genetycznych predysponujących zaliczają się geny HLA i inne geny immunoregulacyjne (2–6). Uważa się jednak, że czynniki środowiskowe również odgrywają ważną rolę. Infekcje wirusowe mogą być jednym z takich czynników środowiskowych i istnieje coraz więcej dowodów na to, że wirusy odgrywają rolę w autoimmunizacji tarczycy (7, 8).

Enterowirusy (9–11), parwowirus B19 (12–14) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) (15, 16) powiązano z AITD. Wśród wirusów opryszczki wirus Epsteina-Barra (EBV) jest powiązany z GD (17–19), podczas gdy ludzki wirus opryszczki 6 (HHV-6) i wirus cytomegalii (CMV) mogą być powiązane zarówno z HT, jak i GD (20–24). Wyżej wymienione wirusy mogą powodować chorobę subkliniczną i trwałe zakażenie w każdym wieku (25–29 lat).

Opisy przypadków i badania sekcyjne wykazują dalsze powiązania AITD z infekcjami wirusowymi: wirus różyczki w chorobach wrodzonych (30), wirus ludzkiej białaczki z limfocytów T (31), wirus Hantaan (32), wirus zapalenia wątroby typu E (33), HIV (34) i – ostatnio – ciężki ostry zespół oddechowy Koronawirus-2 (35–39). Ponadto u dzieci z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak celiakia i cukrzyca typu 1, wykryto różne wirusy żołądkowo-jelitowe (40, 41)."

ŹRÓDŁO: https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fendo.2022.938633/full

PO PIERWSZE WIRUS EPSTEIN-BARR'A

Przyczynowa rola czynników zakaźnych stanowi atrakcyjną hipotezę w rozwoju chorób autoimmunologicznych. Pośrednie dane epidemiologiczne i serologiczne wskazują na udział czynników zakaźnych w inicjacji i/lub progresji procesów autoimmunologicznych [13].

Wirus Epsteina-Barra jest szeroko rozpowszechnionym ludzkim wirusem opryszczki wywołującym głównie utajoną bezobjawową infekcję; jednak wiąże się również z kilkoma chorobami nowotworowymi. Istnieje również coraz więcej dowodów na jego związek z chorobami autoimmunologicznymi. Według Toussirot [11], EBV spełnia wszystkie kryteria czynnika sprawczego autoimmunizacji, w tym rozpowszechnienie na całym świecie, autoimmunizację poprzedzającą infekcję oraz zdolność do modyfikowania odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Pomimo braku jednoznacznego potwierdzenia etiopatogennej roli EBV w procesach autoimmunologicznych, w niektórych badaniach stwierdzono już obecność genów wirusowych w tkankach i narządach dotkniętych chorobą [11, 15, 16].

W tym badaniu potwierdzono komórki EBV-dodatnie metodą hybrydyzacji (wykrywanie EBER) wykazując ekspresję jądrową w 21 z 24 przypadków zapalenia tarczycy Hashimoto (80,7%) oraz w 5 z 8 przypadków choroby Gravesa-Basedowa (62,5%)."

Kiedy dana osoba jest zarażona wirusem Epsteina-Barra, naturalne mechanizmy obronne organizmu zaczynają atakować wirusa. Niestety, u osoby niedożywionej i podatnej na ataki wirus może osłabiać odpowiedź immunologiczną organizmu, powodując utajoną infekcję niskiego stopnia, a także liczne niedobory i zaburzenia równowagi, które torują drogę dla procesu autoimmunologicznego.

Co więcej, do walki z wirusem Epsteina-Barra potrzebne są specyficzne komórki odpornościowe znane jako komórki T CD8+. Jednak niektóre osoby mogą mieć niski poziom wyjściowy tych typów komórek odpornościowych. Liczba limfocytów T CD8+ zmniejsza się wraz z wiekiem, jest mniejsza u kobiet, a także zmniejsza się, gdy spożycie witaminy D jest niskie. Kiedy poziomy tych komórek bojowych są niewystarczające, wirus Epsteina-Barra może zamieszkać w naszych narządach (takich jak tarczyca) i zasadniczo przejąć narząd, aby pomóc wirusowi ukryć się i rozmnażać.

Dlatego ma to sens, że ludzie, którzy są narażeni na EBV na studiach, są bardziej narażeni na problemy, ponieważ zanim osiągniemy wiek studencki, liczba limfocytów T CD8+, czyli tych które zwalczają EBV, zmniejszyła się trzykrotnie w porównaniu z liczbą komórek, które mieliśmy w dzieciństwie."

Bibliografia: Rola zakażenia wirusem Epsteina-Barra w rozwoju autoimmunologicznych chorób tarczycy
https://journals.viamedica.pl/endokrynologia_polska/article/view/EP.2015.0020/29453

Po wirusie Epstein-Barr'a, czas na kolejną infekcję skorelowaną z chorobą autoimmunologiczną tarczycy - Hashimoto, jednak kojarzoną przede wszystkim z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, a mowa o Helicobacter Pylori.

W przypadku 10-20 % osób bakteria ta może wywołać objawy nieżytu żołądka takie jak: wzdęcia, biegunka, bóle brzucha, wymioty, niestrawność, zgaga, kwaśne odbijanie, brak apetytu i upośledzać trawienie białek.

Zakażenie Helicobacter pylori i autoimmunologiczne choroby tarczycy: rola zjadliwych szczepów - Helicobacter pylori Infection and Autoimmune Thyroid Diseases: The Role of Virulent Strains

*BIBLIOGRAFIA: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31906000/

Rozpoznano zapalenie tarczycy Hashimoto (HT) u 76 pacjentów, chorobę Gravesa-Basedowa (GD) u 39 i niespecyficzne zapalenie tarczycy (AT) u 44 pacjentów. Kontrole obejmowały 136 osób.

Częstość występowania infekcji H. pylori była istotnie wyższa u pacjentów z GD (66,6%) i HT (64,4%) w porównaniu z 29,4% w grupie kontrolnej i 34,0% z AT. Seropozytywność CagA była istotnie częstsza u pacjentów zakażonych GD (46,1%) i HT (46,9%) w porównaniu z zakażonymi kontrolami (20%).
Wyniki: Zakażenie H. pylori jest związane z GD i HT, przypuszczalnie poprzez zwiększony stan zapalny i mimikrę molekularną.

CHRONICZNA CHRONODYSRUPCJA Z INFEKCJI

Podobnie jak w przypadku wirusa EBV, do infekcji H. Pylori dochodzi na skutek zaburzenia cyklu okołodobowego, które staje się permanentne aż do czasu wyleczenia:
"Zakażenie H. pylori było związane z okołodobową kwasowością żołądka, dobowym pH żołądka oraz sposobami podawania w leczeniu chorób związanych z nadkwaśnością [14,42,43]. Ponadto różne choroby przewodu pokarmowego mogą wynikać z nienaturalnych rytmów dobowych [44,45]. Badania te podkreśliły rolę rytmu żołądka w chorobach wywołanych przez H. pylori. Odkryliśmy, że H. pylori promuje ekspresję BMAL1 na poziomie transkrypcyjnym i zaburza jego rytm poprzez LIN28A. Ponieważ BMAL1 zajmuje centralną pozycję regulacyjną w regulacji genów rytmu okołodobowego, wynik ten ma zasadnicze znaczenie dla zrozumienia wpływu H. pylori na ogólny rytm.

Podsumowując, stwierdziliśmy, że H. pylori podwyższył ekspresję LIN28A i LIN28A bezpośrednio wiązał się z promotorem BMAL1, aktywując transkrypcję BMAL1 w celu zwiększenia jego ekspresji. BMAL1 z kolei promował transkrypcję TNF-α przez bezpośrednie wiązanie z elementami E-box na jego promotorze w celu zwiększenia jego sekrecji. Dlatego nasze badanie ujawniło mechanizm, poprzez który zaburzenie rytmu okołodobowego nasila odpowiedź zapalną indukowaną przez H. pylori (ryc. 7). Badania nad genami rytmu okołodobowego mogą dostarczyć nowych potencjalnych celów we wczesnej diagnostyce i leczeniu chorób związanych z zakażeniem H. pylori."

*CYKL OKOŁODOBOWY: Infekcja H. pylori indukuje ekspresję BMAL1, a zaburzenia rytmu nasilają zapalenie żołądka

KOLEJNY PODEJRZANY: Jersinioza

Podążając za tropem nieleczonych infekcji w chorobach autoimmunologicznych tarczycy, na miejscu zbrodni trafiamy również na ślady Yersinia enterocolitica...
Przeciwciała przeciwko Yersini (wskazujące na ekspozycję) u osób z Hashimoto znajdowane są 14 razy częściej w porównaniu z osobami zdrowymi. Błona komórkowa bakterii Yersinia enterocolitica jest zdolna wiązać również hormon nadzorujący pracę tarczycy przez przysadkę - TSH.

Z tego powodu zakażenie tą bakterią może indukować powstawanie przeciwciał przeciwko czynnikom, które rozpoznają i stymulują receptor TSH, takich jak enzym peroksydaza tarczycowa i tyreoglobulina.

SUROWE PRODUKTY I BORELIOZA

Źródłem zakażenia Yersinią jest mięso, drób, produkty mleczne i pokarmy pochodzące z morza (szczególnie ostrygi). W 2012 roku wykazano, że 67% wieprzowiny w Stanach Zjednoczonych jest zakażone bakterią Yersinia.

Yersinia występuje również przy boreliozie, wprowadzana przez owada pijącego krew (kleszcza, komara, muchę końską, muszkę itd). Prowadzi do Zespołu Reitera, tj. reaktywnego zapalenia stawów. Infekcji nie zawsze towarzyszą zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Yersinia atakuje stawy oraz jelita, zwłaszcza w okresach spadku odporności.

W kolejnym wpisie omówimy tradycyjnie badania diagnostyczne oraz propozycję leczenia.

BADANIA KLINICZNE NAD ZWIĄZKIEM Z AUTOIMMUNIZACJĄ TARCZYCY JAKO MIMIKRA MOLEKULARNA

"Częstość występowania podwyższonych mian przeciwciał przeciwko Yersinia enterocolitica była badana u zdrowych osób, pacjentów z różnymi chorobami nietarczycowymi oraz u pacjentów z chorobami tarczycy. W przeciwieństwie do niskiej częstości występowania przeciwciał w grupie kontrolnej (mniej niż 8%), 48 z 67 pacjentów (75%) z różnymi zaburzeniami tarczycy miało miana większe niż 1:8. Przeciwciała wykryto u 24 z 36 pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa, pięciu z sześciu z autonomicznym gruczolakiem, siedmiu z siedmiu z zapaleniem tarczycy Hashimoto, trzech z pięciu z idiopatyczną pierwotną niedoczynnością tarczycy, czterech z 11 z nietoksycznym wolem guzkowym i jednym z dwóch z rakiem tarczycy . Przeciwciała przeciwko serotypowi 3 były najbardziej rozpowszechnione, występowały w najwyższych mianach i zostały znalezione szczególnie u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa. Obserwacje te wskazują, że pomimo rzadkiego występowania infekcji yersinia w Stanach Zjednoczonych w porównaniu ze Skandynawią, pacjenci z zaburzeniami tarczycy mają większą częstość występowania przeciwciał przeciwko Yersinia niż osoby zdrowe lub pacjenci z innymi zaburzeniami."

BIBLIOGRAFIA: https://www.acpjournals.org/doi/10.7326/0003-4819-85-6-735

"Wcześniej sugerowano, że subkliniczne zakażenie Yersinia enterocolitica może odgrywać rolę w autoimmunologicznej chorobie tarczycy (AITD). W tym badaniu zbadaliśmy związek między autoprzeciwciałami tarczycowymi a przeciwciałami wytwarzanymi przeciwko różnym serotypom Y. enterocolitica. Do badania włączono łącznie 215 osób (65 nowo rozpoznaną chorobę Gravesa-Basedowa [GD], 57 zapalenie tarczycy Hashimoto [HT], 53 nietoksyczne wole rozlane [NTDG] i 40 pacjentów z grupy kontrolnej [CG]). W próbkach krwi oznaczono przeciwciała przeciwko receptorowi tarczycy (TRAb), tarczycy i przeciwciała aglutynujące przeciwko Y. enterocolitica o serotypie O:3, O:5, O:8, O:9. Najwyższą częstość występowania przeciwciał przeciwko Y. enterocolitica zmierzono w GD (53,8% dla O:3, 29,2% dla O:5, 44,6% dla O:8 i 40% dla O:9), a następnie HT. U pacjentów z GD poziomy TRAb były również wyższe niż u pacjentów z HT, NTDG i CG. Nie było różnicy między NTDG i CG w odniesieniu do poziomów miana i dodatnich wyników przeciwciał przeciwko TRAb i Y. enterocolitica. Zaobserwowano również słabą korelację liniową między poziomem TRAb a mianem przeciwciał przeciwko antygenom Y. enterocolitica. Można stwierdzić, że infekcja Y. enterocolitica może odgrywać rolę w etiologii autoimmunizacji tarczycy."

BIBLIOGRAFIA: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12193307/